کافیست تنت را
چند دمی وام بگیری
از بایست ها،
آنگاه بدزدی اش
از خواست ها،
بنشانی اش
کنار این پنجره
به تماشای پرواز این سنجاقک هفت رنگ
که هر بار می درنگد
میان زمین و زمان.
بهتر که سنجاقش نکنی
به تافتۀ کردوکارهات،
و بگذاری آهنگ امروزت باشد
در کارها.
فرزاد گلی-امروزنامه
