هوای زمانِ تو دارم
با آن کشیدگی های خوشایند نور و صداش
چه نواخت خوبی دارد رویدادهای نزد تو!
هنگام های بهنگامِ تو.
ابرهای امکان که می خورند
به برگ های هشیاریت
بیرون می افتند
گل های رنگرنگ بنفشه های آفریقایی.
واژه ها همسایۀ فهم می شوند
و از چای گسِ یاقوتگون
لبالب می شود بلور...
در هوای زمان توام امروز
این را از طنین این زنگ ها می دانم
که می وزند هنگامه های تنم را.
فرزاد گلی_امروزنامه
