من از بس تجربیات و حالم که ارتباطی با این فضا داره رو اینجا می‌نویسم امروز یه لحظه آگاه شدم به خود این نوشتن.
نوشتن خوبه و همه می‌دونیم یا تجربه کردیم چه اثری داره. اون به کنار، نوشتن برای یک جمع یه تجربه متفاوت و یک سری ارزش افزوده داره.
مهم‌ترینش همونه که توی این دوره هم گفته شده یعنی نوشتن فقط بیان یک موضوع نیست، خود خلق واقعیته.
وقتی یه تغییر رو در درون مشاهده می‌کنم این یه فکر هست مثل هزاران فکری که هر روز میاد تو ذهنم. ولی من بقیه رو نمی‌نویسم، اونی که می‌نویسم در حین نوشتن باز مرور میشه، در درونم باز تجربه‌اش می‌کنم، کلمات رو دور هم می‌چینم، و بعد از نوشتن باز می‌خونمش و گاهی بازخورد شما هم هست که زاویه‌های دیگه‌ای از موضوع رو برام روشن میکنه و همه اینا اون فکر رو بین هزاران فکر دیگه برجسته و پررنگ میکنه، و اون فکر واقعی‌‌تر میشه.
غیر از این فایده بزرگ، فایده‌های دیگه هم هست. نوشتن اینجا در حقیقت تمرین مطرح کردن احساسات و تجربیات درونی با دیگران هست. این روزها می‌بینم که وقتی از کسی ناراحت میشم چقدر راحت و شیوا بیانش می‌کنم چه مکتوب چه شفاهی. بدون اینکه خشمگین بشم یا به دل بکشم و بعدا در یه زمان نامناسب بروزش بدم.
دیگه بقیه رو نمی‌گم حتما همه این تجربه ها رو داشتید. برای من بعد از مطالب دوره (کتاب بهی و وبینارها) و مراقبه‌های مستمر شبانه، نوشتن در این صفحه مهم‌ترین عامل تغییرات اخیر درونیم هست. تغییراتی که هر روز ازشون نوشتم و زیباترینش حس سرور هست. شادی شیرین درونی و حس تعلق به هستی و هرآنچه در اوست. و این بستر مناسبی برام فراهم کرده تا ارزش‌هام رو زندگی کنم که خود این باز منجر به افزایش شادی میشه.
سینا کرم‌پور
