سپیدموی و سرخروی
با اندامهای استوار، درست
به دیدارم آمد امروز
مینایی بر دوش راستش
آفرین میخواند
آوازِ زنجره میآمد
از دوش چپش
و لبخندش، آه!
آبشارِ روشن بشارتی جاوید بود،
از آن سوی پردههای بیشمارِ
سیاه و سفید.
زندۀ بیداربود؛
روانِ سبز اکنون.
فرزاد گلی-امروزنامه
