از خود،برای خود، خودی بهتر ساختن

سایه‌‏هایی با من است

و ابرهایی که از سرزمین‌‏هایی دیر می‌‏آیند

می‌‏گویم چرا؟

                      کاش،

                               نباید

                                      چنین، چنان

                                                           نکند، می‌‏کرد...

و چون اورادی جادویی

سایه‏‌ها را جان می‌‏دهم.

جانِ عزیز می‏‌مانْد با من

اگر که فهم می‌‏کردم.

دردِ من از چیزی در گذشته نمی‌آید

دردم از امروزست

درد من از نسبتِ دردناکی‏ست

که با خودم دارم؛

از آن ابرهای هماره

که فرامی‌‏خوانم؛

از آن‏چه می‌‏گذارم

تا بسازند سایه‌‏ها.

فرزاد گلی-امروزنامه