حفرهای فروافتاد در همارگی؛
آن هیچِ فراگیر،
میلی شد به سویی
زایش فزایندۀ شکلها
برگشایشِ سپهر قدرت؛
قدر و قضای شکلها
از درون و بیرون ...
و اکنون بر این زمین روشنِ نرینهام
تو میگویی قدرت را فراخوانم
برای آفرینش امروزم؟
نه،
من حیات را
از آن چشمۀ تاریک مینوشم
تهیای نگاه داشتهام در خود
برای خلقِ جدید ...
فرزاد گلی-امروزنامه
