سپیدموی و سرخ روی
با اندام‌های استوار، درست
به دیدارم آمد امروز
مینایی بر دوش راست‌اش
آفرین می‌خواند
آوازِ زنجره می‌آمد
از دوش چپش
و لبخندش، آه!
آبشارِ روشن بشارتی جاوید بود
از آن سوی پرده‌های بی‌شمارِ
سیاه و سفید
زندۀ بیداربود
روانِ سبز اکنون.
فرزاد گلی-امروزنامه
