فرشتة راهنمای من
ابر لطیفی‌ست
دورادور تن‌ام
می‌ترنجد گاهی
می‌گستراندم گاهِ دیگر
گواهِ من
باد بامدادان امروزست
که بخاری رخوتناک را
از پوستم زدود.
اکنون
جای‌ها و آدم‌ها
سبکی‌ها یا سنگینی‌هایی‌اند
بر تن‌ام.
زنهار که نگذری از آن پیام‌های ظریف
به سرزمین هزارتوهای واژه‌ها و انگاره‌ها.
فرزاد گلی – امروزنامه
-------------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------
درنگ امروز
ذهن-جسم
حرفه پزشکی دیر زمانی نیست که ارتباط ذهن-جسم را برای التیام انتخاب کرده است. شکست دادن درد مثال مناسبی است که میتوان به آن اشاره کرد. با تجویز داروهای پلاسیبو، ۳۰ درصد بیماران مانند کسانی که داروی ضد درد مصرف کرده‌اند حالشان بهتر می‌شود. اما موضوع ذهن-جسم بسیار کلی نگرتر و فراگیرتر است. از داروهای کاذب ضد درد می توان برای تسکین درد استفاده کرد، میتوان از آن برای توقف تولید گاز در بیمارانی که زخم معده دارند استفاده نمود. گاه از این داروی کاذب برای کاهش فشار خون و یا برای مبارزه با تومورها استفاده می‌کنند.
از آنجا که از یک قرص واحد برای درمان ناراحتی‌های مختلف استفاده می‌کنند، باید فرض را بر این بگذاریم که بدن انسان می‌تواند به فرمان مغز هر واکنش بیوشیمیایی را ایجاد کند. قرص به خودی خود بی‌مفهوم است. نیرویی که پلاسیبو را فعال می کند همان قدرت تلقین است. این تلقین جسم انسان را درمان می‌کند.
با این حساب چرا باید از خوردن قرص‌های کاذب برای درمان خود استفاده کنیم و مستقیماً به قصد و خواسته خود توجه ننماییم؟!
نیت ملازمه فعال توجه‌کردن است، راهی است که ما فرایندهای خودکار را به فرایندهای آگاهانه تبدیل می‌کنیم.
از کتاب ذهن بی‌انتها، جسم پردوام – دکتر دیپاک چوپرا
