امروز ابری پاورچین آمده بود
از همین در چوبی ایوان
بی هیچ های و هویی،
از راهی دور آمده بود
مجالی بود شاید
تا قراری یابد
بر این صندلی راحتی
از بادهای بی‌امان زمان.
فرزاد گلی – امروزنامه
-------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------
درنگ امروز
برخوردارى
هر چیز به اندازه‌ای هست که ادراک و دیده می‌شود و به اندازه‌ای از آن برخورداریم که به آن سپاس می‌گوییم و "سپاس" یعنی "برخورداری".
در واقع زمانی که سپاس برانگیخته می‌شود، احساس منعم بودن به ما دست می‌دهد. یعنی اول سپاس می‌گوییم و بعد، از آن نعمت و موضوع برخوردار می‌شویم. در حالیکه اغلب ما فکر می‌کنیم ابتدا می‌بایست برخوردار شده باشیم و بعد سپاس بگوییم.
ولی واقعیت این است که سپاسگزاری؛ رزونانس و طنین برخورداری از یک رویداد است و اگر این طنین به جریان درآمد، احساس رضایت از برخورداری هم به ما دست خواهد داد.
وقتی ما فقط با کلمات و یا عواطف واکنشی "شکر" با سلامت یا تحصیلات و سایر موضوعات برخورد می‌کنیم، فقط دلخوشی و احساس بالا بودن و بالیدن موقت به ما دست می‌دهد و درست نتوانسته‌ایم سپاس گوییم و از نعمت و موضوعات زندگی‌مان لذت كافى ببریم.
برای سپاس‌گفتن، اول باید ببینیم که چه داریم در واقع باید منابعی که داریم را ببینیم، و بعد اجازه بدهیم، احساسی که به منابعمان داریم به طنین در بیاید.
از محضر دکتر فرزاد گلی - عاطفه برزین
