از دیدگاه من بزرگ‌ترین تهدید برای نیک‌بودی ما که در اثر پرخوری ناسالم به وجود می‌آید، شناخت ماست. معلوم شده است تفکر، یادگیری، برنامه‌ریزی و حل مسئله و سرعت محاسبه در بزرگسالان و کودکان فربه، کندتر است. پرخوری ناسالم بر روی مواد شیمیایی و هورمون‌های مغز تأثیر می‌گذارد، به‌طوری که توجه ما را مخدوش می‌کند و بنابراین در آگاهی ما از جهان اطراف‌مان مداخله می‌کند، حس‌های ما را ضعیف می‌کند و «اثر شیشه کثیف» به وجود می‌آورد.
به عبارت دیگر آزادسازی و تنظیم انتقال‌دهنده‌های عصبی به طور مستقیم بر شدت و مدت زمان توجه و توانایی دریافت و پردازش اطلاعات تأثیر می‌گذارد؛ وجود تداخل در این توانایی‌های شناختی باعث مات و تیره شدن درون‌دادهای حسی می‌شود.
ممکن است بگویید که بالاخره خوراکی‌های پرکالری به درد کاری می‌خورند: آنها حائل تاثیرات منفی هر چیز ناخوشایند هستند. به عنوان عصب‌مربی مغز خودتان اولین کار شما بهوشیار بودن و دانستن این مسئله است که اگر جهان اطراف شما ناراحتی بیشتر از حد توانایی مدیریت شما ایجاد کرد، مغز شما آمادگی دریافت آرامش ظریفی است که این خوراک‌ها برای شما به ارمغان می‌آورد.
از کتاب بازپرورش مغز، بازسازی بدن - ویراستار علمی: دکتر فرزاد گلی
