چه می‌دانستم که سوگ‌ها گاهی
عمری درازتر از آدم‌ها دارند!
من فقط نمی‌دانستم
چگونه غمگین باشم
تا کجا؟ تا کی؟
نمی‌دانستم که اندوهم
دین‌ام به رفتگان‌ام نیست
و نه لطفی به بازماندگان
چه می‌دانستم که آن شادی‌های نابهنگام
راست بود!
و نیز آن شهودهای ناگاه.
اندوه پیوسته آبستن است
بگذار! بزایاندش زمان
بندش را بگشاید آگاهی.
امروز می‌خواهم جشن بگیرم
اندوهِ این‌همه نمی‌دانستم را.
فرزاد گلی - امروزنامه
