تیزست اکنون
دورست دیروز
دیرست فردا
امروز هنگامی است درست
معجونِ دست‌یابی
از همه زمان‌ها.
فرزاد گلی – امروزنامه
----------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------
حکایت و درنگ امروز
در ستایش نوشتن
من‌همیشه خیلی نوشتنو دوست داشتم و زنگ انشاء ساعت محبوب تمام دوران تحصیلم بوده.
یکی از چیزای بسیار سودمندی که تو اقتصاد انرژی یاد گرفتم اینه که نوشتن بخصوص "نوشتن بیانی" یکی از راه‌های مهم توسعه خودآگاهی و بلوغه.
بنابراین خیلی وقته خودمو عادت دادم که اگه حسب حال هم ننویسم، حداقل قبل از خواب تلاشای نیکو و دستاوردای روزمو بشمرم و از مشارکتا و انتخابای دلخواه روزم یادکنم و به خودم بگم: دوست داری چه کارایی رو بیشتر و کمتر بکنم؟
این عادت که گاهی پرشور بهش می‌پردازم، یا گاهی ساده روزمو حکایت می‌کنم و شده حتی چند روز عقب افتاده؛ کمک می‌کنه در حال‌های پایین زودتر به‌تنم برگردم و زودتر برم سراغ نوشتن بیانی (یعنی نوشتن حال مبهمی که داره ازم انرژی می‌گیره و بتونم با صدا دادن به گفتگوهای درونیم و تفسیر میل به خودم در گشایش حال و روشن‌تر دیدن اوضاع و احوالم و گشایش در امور کمک کنم..)
امروزدیدم چه بامزه!
من برای خودم مهم و جالب شدم و سریال عمرمو با علاقه دنبال می‌کنم و حالا شدم کاشف و زندگی‌نامه‌نویس خودم!
قبلا یه بو یا نور یا آهنگ منو به یه دوره عمرم برمی‌گردوند که مرورش برام شیرین بود. حالا چون بیشتر تو تنم هستم و تجاربم باکیفیت‌تر شدن و اینجا و اکنون بودن برام جالب‌تر شده، دارم به خودم نگاه علاقه‌مند و ایمنی‌بخشی رو هدیه می‌دم که نیاز و آرزوم بود تو بچگی برمن بتابه.
اینجور گذر و عبور از خطاهام هم برام ساده‌تر می‌شه و گاهی هم که می‌افتم تو مسیرای عادتی و زمین می‌خورم، زودتر خبردار می‌شم و به داد خودم می‌رسم و به خودم همدلی می‌دم و کمک می‌کنم دوباره سرپاشم و راه بیفتم.
نوشین خورشیدیان
