امروز، آرایه‌ای‌ست از انتظارها
رقصی که با آن به آینده می‌روی
اگر لختی زمان را بازداری
لایه، لایه آهنگ‌های تنت را
خواهی دید
در آن هنگام
که می‌سرایند سرنوشتت را،
از آن بانگ آغازین
تا جنگ دیروز.
در این درنگِ آهنگ بین
می‌توانی همسازتر باشی.
در پس این نواهای ساز و ناساز
تهیایی‌ست بزرگ
انتظارِ هیچ؟
نه، هیچِ انتظار
تهی به دیدار فردا رفتن
آفرینش خود از هیچ.
فرزاد گلی - امروزنامه
