وفوری طبیعی دارند
احساس‌های من
چون آفتاب و دریا و باد
تن مرا اما
طاقتِ این همه زنده بودن نیست
قبایی دوختند از سخن
پوشاندندم
تا اینِ سرشار همیشه را
چیزی ـ چون ـ این، دریابم
و احساس‌هایم جز جنبش‌هایی گذرا
و گزارش‌های کم جان نباشد.
آمده‌ام به امروز
تا دزدانه قبا بیندازم
می‌خواهم بلرزاندم وفور
بی‌خودانه به خود بگشایدم
و بنوشاندم
نوشابۀ شگرفش را
که طعمش به مرگ می‌زند
از بسیاریِ زندگی.
فرزاد گلی – امروزنامه
----------------------------------
----------------------------------
درنگ امروز
اگر می‌خواهیم راه موثرتری برای مقابله با استرس در زندگی‌مان بیابیم، نخستین کاری که باید انجام دهیم این است که از قضاوت‌های خودکار آگاه شویم تا بتوانیم تعصب‌ها و ترس‌های خود را به وضوح ببینیم و بنابراین خود را از حکومت استبدادی آنها آزاد سازیم.
به هنگام تمرین ذهن‌آگاهی مهم است که کیفیت قضاوت‌گرانه ذهن را به هنگام ظهورش تشخیص دهیم و با یادآوری این نکته به خودمان که می‌خواهیم تنها به مشاهده آن بپردازیم، تعمدا موضع یک مشاهده‌گر بی‌طرف را اتخاذ کنیم. همانطور که یوگی‌برا می‌گوید «تنها با تماشا کردن می‌توانیم چیزهای زیادی را مشاهده کنیم».
هنگامی که ذهن‌تان را در حال قضاوت می‌یابید مجبور نیستید متوقفش کنید. تنها چیزی که نیاز دارید این است که از این رخداد آگاه باشید. نیازی نیست در خصوص قضاوت خود به قضاوت بپردازید و مسئله را برای خود پیچیده‌تر کنید.
«خسته کننده است» یا «اثری ندارد» یا «نمی‌توانم انجامش دهم»، این‌ها قضاوت‌اند. در واقع فقط فکر هستند. هنگامی که به ذهن‌تان خطور می‌کنند، خیلی مهم است که آنها را به عنوان افکار قضاوت‌گرانه بازشناسی کنید و به خودتان یادآوری کنید که تمرین، شامل به تعلیق درآوردن قضاوت‌ها و مشاهده صرف هر چیزی است که ظاهر می‌شود. از جمله افکار قضاوت‌گرانه‌ی خودمان، بدون اینکه آنها را دنبال کنیم و یا به هر شکلی بر اساس آنها دست به عمل بزنیم.
بگذار همه چیز آموزگارت باشد - جان کابات زین
