امروز با من‌اند
هوش‌های دیرینِ بی‌نام؛
پاره‌نورهای آمده از نامکان
و اکنون، من
خود، نوری دیگرم
برآمده از این هنگام
یادی‌ست مرا که می‌پیونداند
سلسلۀ هوش‌ها و هشیاری‌ها را
در روایتی که من‌ام؛
گرهی
افتاده
بر تارهای زمان.
فرزاد گلی - امروزنامه
---------------------------------
---------------------------------
درنگ امروز
نیروی نگاه
بخش عمده‌ای از بارهایی که هر روز بر تن ما می‌نشینند، به خاطر نگاه ما، یا روشن‌تر بگوییم «توجه» ماست. توجه یا روی‌آوری، چنان که از اسم آن برمی‌آید، روی ما را به سویی می‌کند و به همین خاطر باعث می‌شود که ما چیزهایی را بیشتر ببینیم یا چیزهایی را اصلا نبینیم. معلوم است که منظورمان از دیدن یا ندیدن، به طور کلی، ادراک کردن یا نکردن امور است.
بارها شده که در مسیری که هر روز از آن می‌گذشته‌اید بعد از مدت‌ها درخت‌ها و خانه‌ها و منظره‌هایی دیده‌اید که پیش از این ندیده بودید؛ یا مثلا خودتان یا یکی از نزدیکان‌تان یک ماشین جدید می‌خرید و از فردا می‌بینید که شهر پر شده است از آن ماشین خاص...
این توجه انتخابی شماست که به این موضوع روی آورده و پنجره‌ای به آن باز کرده و باعث می‌شود که آن موضوع و نشانه‌های مربوط به آن را مثل جاروبرقی از محیط بیرون به درون‌تان ببرید.
توجه دروازه‌ی روایت، و خودش، یک خرده روایت است. یعنی دارد رویدادهای زندگی ما را به شکلی به هم وصل می‌کند که معنادار باشند. روایت، قصه زندگی ما و در واقع خود ماست.
برنامه بهی - دکتر فرزاد گلی
