از خود،برای خود، خودی بهتر ساختن

ای عاشقان، ای عاشقان امروز ماییم و شما
گرسیل عالم پرشود هر موج چون اشتر شود
ما رخ ز شُکر افروخته، با موج و بحر آموخته‌
ای شیخ! ما را فوطه ده، وی آب ما را غوطه ده
این باد اندر هر سری سودای دیگر می‌پزد
دی روز، مستان را به ره بِربود آن ساقی کله
ای رشک ماه و مشتری، با ما و پنهان چون پری

افتاده در غرقابه‌ای تا خود که داند آشنا‌
مرغان آبی را چه غم، تا غم خورد مرغ هوا
زان سان که ماهی را بود دریا و توفان جانفزا
ای موسی عمران بیا، بر آب  دریا زن عصا
سودای آن ساقی مرا، باقی همه آن شما
امروز می در می‌دهد، تا برکند از ما قبا
خوش خوش کشانم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بری، آخر نگویی تا کجا