از خود،برای خود، خودی بهتر ساختن

کلاغی بودم امروز

هم‌‏بازیِ بادها

خودم را کوبیدم

به سینۀ بادی سرگردان

افتادم

         بر یال بادی چرخان

بال‏‌ها برهم زدم

تا درآمدم از دوران

یله شدم

              بر روانگیِ بادی

                                      که می‌‏شناختمش انگار.

و باز میلی در کتف‏‌هایم بود

که بال بزنم

بی‏‌که نیازی باشد

دلم را هیچ دلیل نبود

نه جانم را هیچ بایدی.

سرِ خمیدۀ سروی آن‏گاه

فراخواندم به درنگی

به تماشای بادها

و پرتوهای سرخِ کشیده

بر سنگفرش کوچه.

 فرزاد گلی-امروزنامه