صدا زدم امروز
همه احساسهایم را
از جایی در دلم
که همیشه بیچرا روشن بود:
خواندم همه را
راندهترینها،
واماندهترینها،
آب زیرکاهترینها را هم
و درآمدند
وحشیانِ ژولیده
پیرکودکانِ آفتابندیده
و سایههایی لرزان
به دیدارم آمدند
و هم فربهان و
دستافشانان و
آوازخوانان
اکنون همه میدانیم
این‌جا
خانۀ ماست.
چه ضیافت آشوبناکی!
چه آشوب خردمندانهای!
فرزاد گلی-امروزنامه
